eerste weken
Door: madeleine
Blijf op de hoogte en volg Madeleine
19 Juni 2010 | Indonesië, Ketambe
Na 2,5 week office tour ben ik toch al bijna drie weken in Ketambe. Fijn om weer terug te zijn, wel anders dan voorheen. De plek om met de boot over te steken is veranderd, om het veiliger te maken voor de stroming. Adriano en ik slapen nu in het ‘spookhuis’. De vorige keer dat wij hier waren durfde er niemand te slapen. Maar omdat Adam (een Engelse PhD student die zich bezig houdt met locomotie van de orang-oetan) er al een tijdje slaapt en niet bang is hoeven wij ons ook geen zorgen te maken over de geesten (dat vertelden de assistenten ons). Tot nu toe heb ik erg lekker geslapen, behalve dan gisternacht: ik werd twee keer wakker gemaakt door twee zeer grote ratten die een sprong in onze vuilniszak maakte (de zak hing aan de muur!).
Ik heb al behoorlijk wat verschillende individuen gevolgd, het fruit begint te komen en veel ‘parties’ (orang-oetans die bij elkaar komen) zijn aan de gang. De eerste orang-oetan die ik tegenkwam en gevolgd heb was natuurlijk ons meest gehabitueerde Yet en Yeni. Yet is een volwassen vrouwtje en ook de meest dominante. Ze is 45 jaar en heeft een dochter van 9, Yeni. Yet wordt al gevolgd vanaf dat ze adolescent was en zij is degene die bekend is van het eten van een slow loris (een kleine primaat soort). Yeni volgt haar moeder nog nauw en drinkt zelfs nog melk van haar, op negenjarige leeftijd! Het dominante mannetje Dedi zijn we ook al tegengekomen. Hij was rustig aan het eten van een ficus sp. totdat hij opmerkte dat Yet eraan kwam. Behoorlijk indrukwekkend tijdens het geven van een longcall kwam hij naar Yet toe, paarde met haar en ja hoor daarna mocht zij de gigantische ficus boom in. Het dominante mannetje werd de hele tijd gevolgd door een vrouwtje, beetje oud maar zonder kind, zoiets heb ik nog niet gezien. We zijn er nog niet achter wie zij is, ze lijkt ook redelijk gewend te zijn aan mensen (geeft bijna geen kiss squeaks (alarm geluid)).
De afgelopen twee dagen heb ik Kelly gevolgd die samen was met een jong mannetje. We hebben hem weleens gezien, maar hij heeft nog geen naam gekregen. Ze aten bijna de hele tijd naast elkaar, hielden elkaar af en toe vast, en stonden toe dat ze het eten van elkaar pakten!
Vandaag was weer een dag van het meten van de hardness en toughness van het fruit en ik kon het natuurlijk niet laten om even naar de andere kant van de rivier te gaan om lekkere spagetti te eten. Het eten in het kamp is niet echt optimaal en zodra de mogelijkheid er is gaan we naar Friendship (www.ketambe.com) om lekker te eten. Na dagen van 14 uur in het bos per dag en leven van rijst en wat groenten is dat hard nodig. En na een mandi in de rivier voel je je weer helemaal opgeladen, zeker nu de rivier zo helder is.
Later meer verhalen; Adriano en ik zijn in ieder geval hard bezig met onze quest om een flying lemur te zien en natuurlijk een tijger, we zullen zien of dit waargemaakt kan worden! Oh ja we hebben een Amorphophalus gezien (langste bloem ter wereld), maar helaas niet in bloei...
Ik heb al behoorlijk wat verschillende individuen gevolgd, het fruit begint te komen en veel ‘parties’ (orang-oetans die bij elkaar komen) zijn aan de gang. De eerste orang-oetan die ik tegenkwam en gevolgd heb was natuurlijk ons meest gehabitueerde Yet en Yeni. Yet is een volwassen vrouwtje en ook de meest dominante. Ze is 45 jaar en heeft een dochter van 9, Yeni. Yet wordt al gevolgd vanaf dat ze adolescent was en zij is degene die bekend is van het eten van een slow loris (een kleine primaat soort). Yeni volgt haar moeder nog nauw en drinkt zelfs nog melk van haar, op negenjarige leeftijd! Het dominante mannetje Dedi zijn we ook al tegengekomen. Hij was rustig aan het eten van een ficus sp. totdat hij opmerkte dat Yet eraan kwam. Behoorlijk indrukwekkend tijdens het geven van een longcall kwam hij naar Yet toe, paarde met haar en ja hoor daarna mocht zij de gigantische ficus boom in. Het dominante mannetje werd de hele tijd gevolgd door een vrouwtje, beetje oud maar zonder kind, zoiets heb ik nog niet gezien. We zijn er nog niet achter wie zij is, ze lijkt ook redelijk gewend te zijn aan mensen (geeft bijna geen kiss squeaks (alarm geluid)).
De afgelopen twee dagen heb ik Kelly gevolgd die samen was met een jong mannetje. We hebben hem weleens gezien, maar hij heeft nog geen naam gekregen. Ze aten bijna de hele tijd naast elkaar, hielden elkaar af en toe vast, en stonden toe dat ze het eten van elkaar pakten!
Vandaag was weer een dag van het meten van de hardness en toughness van het fruit en ik kon het natuurlijk niet laten om even naar de andere kant van de rivier te gaan om lekkere spagetti te eten. Het eten in het kamp is niet echt optimaal en zodra de mogelijkheid er is gaan we naar Friendship (www.ketambe.com) om lekker te eten. Na dagen van 14 uur in het bos per dag en leven van rijst en wat groenten is dat hard nodig. En na een mandi in de rivier voel je je weer helemaal opgeladen, zeker nu de rivier zo helder is.
Later meer verhalen; Adriano en ik zijn in ieder geval hard bezig met onze quest om een flying lemur te zien en natuurlijk een tijger, we zullen zien of dit waargemaakt kan worden! Oh ja we hebben een Amorphophalus gezien (langste bloem ter wereld), maar helaas niet in bloei...
-
19 Juni 2010 - 20:59
Sabrina:
Hoi Madeleine,
Wat is het heerlijk om je verhaal te lezen. En de foto's zijn prachtig. Ik kan niet wachten om naar Sumatra te komen.
-
20 Juni 2010 - 17:11
Marga Hardus-Heerken:
Geweldig weer om te lezen wat jullie allemaal meemaken en prachtige foto's! Bah wat 'n bizar verhaal over die ratten, wat zullen jullie geschrokken zijn...help ik zie het al voor mij! Super was het om jouw stem te horen en fijn dat alles goed gaat!
Love you schat, Mams en Paps -
20 Juni 2010 - 17:14
Mams:
Oja , nog vergeten te zeggen Schitterend foto's, leuk Kelly te zien met haar lover! En dan die neushoornvogel!!!
Kus Mams -
21 Juni 2010 - 14:15
Dorien :
Hee Madeleine,
Wat enorm leuk om op deze manier jullie avonturen te volgen!
Prachtige foto's die het plaatje compleet maken!
Take care en liefs,
Lodewijk & Dorien -
24 Juni 2010 - 20:05
Astrid:
Lieve Madeleine,
Leuk je verhaal te horen, ik moest lachen over je verhaal van de ratten...wie had dat jaren geleden gedacht.
Hier alles goed in Amsterdam, lekker warm en de baby groeit goed, we hopen snel een nieuw adres te hebben. Ik houd je op de hoogte.
Veel liefs Astrid en veel knuffels van de mannen en ook aan Adriano. -
27 Juni 2010 - 17:36
Rene, Pris En Faye:
Dag poepies!
wat een leuk verhaal! Heb net je mailtje pas gelezen...k loop erg achter met de mail zoals je begrijpt! Zou je snel weer wat van je kunnen laten horen?? paps en mams en wij proberen je al een aantal dagen te bereiken...helaas zonder resultaat. wij missen jullie behoorlijk! hoop snel weer wat te horen of weer een spannend avontuur te lezen....dikke kus!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
